De oude ziel

Er woont een oude ziel in mij, die alles beter weet
Die zorgt dat ik mijn oudedagsvoorziening niet vergeet
Eén die me ’s avonds wakker houdt, met ‘maar’ en ‘als’ en ‘stel’
Die bij ieder belastingformulier zucht: ‘zie je wel’
Hij schudt het moede hoofd als ik de kluts ben kwijtgeraakt
En alles, alles, álles heeft hij al ‘s meegemaakt

Daar zit hij, in zijn zetel
Met een naslagwerk op schoot
Citeert iets dieps van Sartre
En ik ben als de dood

Net als ik een contract verscheur en juich om mijn besluit
Dan kijkt hij naar mijn toekomst en barst hij in snikken uit
Denk ik ooit aan mijn ouders, als ik zak in het moeras
Dat ík het zelf moet weten – als ik leven wil van gras
De oude ziel weet donders goed waar hij het over heeft
Wat hij aan tegenslagen heeft doorstaan en overleefd…

Daar zit hij, in zijn zetel
Met een spreuk in het Latijn
Daar zit hij, oorverdovend
Het er niet mee eens te zijn

Er woont een oude ziel in mij en soms heeft hij gelijk
Dat met die hypotheek bracht ik laatst keurig in praktijk
Maar laat me voortaan zonder handen en in elke sloot
Van schaafwonden en pleisters wordt de mens nou eenmaal groot
Ook Grote Denkers struikelden, al zoekend naar hun doel

…
De oude ziel is langzaam weggedommeld in zijn stoel

Uitgevoerd door: Bas Marée
Muziek: Bas Marée

Wietske Loebis
februari 2017