Van mijn moeder

Bij voorkeur kijk ik schichtig weg of draai ik me weer om
Wanneer ik onverwacht een vage kennis tegenkom
Dan bid ik dat diegene niet zoëven naar me keek
En doe ik alle boodschappen wel later deze week
Want stel dat ik gedag zeg, hoort dan wél of níet een zoen
Dat heb ik van mijn moeder
Daar kan ik niks aan doen

Ik huil om jonge vogeltjes
Verdwaald in het plantsoen
Dat heb ik van mijn moeder
Daar kan ik niks aan doen

Dat aardig willen wezen, tot mijn eigen ergernis
Voor iemand die verdomme zelf totaal niet aardig is
Voor iedereen een schouder of een warm gezellig oor
Bereid tot medeleven en tot koffie tussendoor
Voortdurend vastgehouden door dat knellende fatsoen
Dat heb ik van mijn moeder
Daar kan ik niks aan doen

Ik struikel door het najaar
Door het afgetakeld groen
Dat heb ik van mijn moeder

Daar kan ik niks aan doen
Ook keuzes durven maken, ligt nogal gecompliceerd
Want heb ik iets gekozen, voelt dat toch weer net verkeerd
Het ergens niet mee eens zijn, maar toch zwijgen als het graf
Mijn bek niet open doen, me dat verwijten achteraf

Die fruitschaal van de Action
Fel oranje met limoen
Die heb ik van mijn moeder
…

Wietske Loebis
Januari 2018