Er was ooit een stem in de buurt waar ik woonde
Die wist of ik links- danwel rechtsaf moest slaan
Er was ooit een stem die geen twijfel vertoonde
Die wist of ik door mocht of stil moest gaan staan
De stem
De stem

Een stem die bedenkingen op wist te sommen
Beslist of bedachtzaam, breeduit of botweg
En vroeg ik op alles naar alle waarommen
Dan klonk er voortvarend: ‘Omdat ik het zeg’
De stem
De stem

De stem op de rem als ik over wou steken
Die drammerig zijn kon, maar ook zo bezield
Met altijd die vraag of ik uit had gekeken
De stem waar ik stampend van woede van hield

Er was ooit een stem als muziek in mijn oren
Die zonder meer wist dat het goedkwam met mij
Soms denk ik die stem in de verte te horen
Maar nooit meer versta ik precies wat ’ie zei

Uitgevoerd door: Dorien Haan
Muziek: Johan Hoogeboom

Wietske Loebis
Mei 2017

Zijn nieuwe rugzak en zijn nieuwe fiets
En of ik écht niet nog een eindje mee
Maar hij schudt ‘nee’ en nog een keertje ‘nee’
Een aai over zijn bol en verder niets
September dwarrelt geel, oranje, rood
En dan opeens is hij op weg naar groot

Zijn snelbinder is losgeraakt
De wereld lijkt van mist gemaakt

Ooit schelpen en ooit blaadjes in zijn jas
Ik zorg dat ik er niet over begin
Ik slik al mijn herinneringen in
En stop alleen een gymbroek in zijn tas
‘Dag lieverd’, en de kus die veegt hij weg
‘Voorzichtig’, maar hij hoort niet wat ik zeg

Het najaar gloeit, de stad ontwaakt
De wereld lijkt van mist gemaakt

Een zoveelste herhaling bij het hek
Van ‘Bel je me meteen, als er iets is’
Er kunnen immers duizend dingen mis
Vandaag natuurlijk niet hoor, ben je gek
Zijn vriendje wacht en doe nou niet zo stom
Nog even kijkt hij stiekem achterom

Uitgevoerd door: Liekje Welten
Muziek: Nanda van Praag

Wietske Loebis
Mei 2017

Zeg mama, wandel jij nog wel eens met me mee
En zie je me dan staan tussen de grote mensen
Met hypotheken, carrières, kinderwensen
Ik schud, ik knik, maar jezus, ik heb geen idee
Ik deel de uitgesproken meningen van iedereen
En laat me door de zelfverzekerden omringen
Vertel dan snel wat van die grote-mensendingen
Alsóf – en jij prikt er genadeloos doorheen

Ik zit natuurlijk maar gewoon op schoot
Ik knutsel elke dag gewoon wat aan
Totdat de zon zal ondergaan
Tot ik een keertje groot

Zeg mama, hoor je mij in grote-mensentaal
En zie je mij in kilometers file stranden
En als ik op het schoolplein sta, met zonder handen
En daar de allerliefsten kus van allemaal
Ik dans, ik zing, ik lach het liefst een heleboel
Want denken aan misschien, doet mij naar adem snakken
Ik zoek je warme hand om stevig vast te pakken
Wat denk je, kan het zijn dat ik hem soms nog voel

Ik zit natuurlijk maar gewoon op schoot
Ik knutsel elke dag gewoon wat aan
Totdat de zon zal ondergaan
Tot ik een keertje groot

Zeg mama, stel dat ik later ooit, van lieverlee
Zo groot ben, en zo doe en denk als alle groten
Ben jij er dan, als ik mijn hoofd weer heb gestoten
Zeg mama, wandel je mijn leven met me mee

Uitgevoerd door: Kiki Heessels
Muziek: Martijn Breebaart

Wietske Loebis
Maart 2017

Wat ben je aan het doen met mijn gedachten
Ik had ze juist op orde, overzicht’lijker dan ooit
Een laatje met bewaren voor ‘je weet per slot maar nooit’
En doos met vondsten die me voorwaarts brachten
Onbruikbare gedachten weggegooid

Wat ben je aan het doen met mijn gedachten
Je friemelt aan een hoekje waar mijn vrees verscholen zat
Je trekt de huilbui open die ik opgevouwen had
Wist ik veel dat ik jou hier kon verwachten
In deze bovenkamer, op mijn pad

Je bladert door bespiegelingen
Voortreffelijk op alfabet
Je slingert met herinneringen
Die ik zojuist had weggezet

Wat ben je aan het doen met mijn gedachten
Mijn keurige archiefkast, alle ordners op een rij
Met ieder open laatje kom je langzaam dichterbij
Blijf jij in mijn gedachten overnachten
Toe, blijf in mijn gedachten dicht bij mij

Uitgevoerd door: Jenny Arean
Muziek: Johan Hoogeboom

Wietske Loebis
Februari 2017