Tekst zoekt muziek

Zeg mama, wandel jij nog wel eens met me mee
En zie je me dan staan tussen de grote mensen
Met hypotheken, carrières, kinderwensen
Ik schud, ik knik, maar jezus, ik heb geen idee
Ik deel de uitgesproken meningen van iedereen
En laat me door de zelfverzekerden omringen
Vertel dan snel wat van die grote-mensendingen
Alsóf – en jij prikt er genadeloos doorheen

Ik zit natuurlijk maar gewoon op schoot
Ik knutsel elke dag gewoon wat aan
Totdat de zon zal ondergaan
Tot ik een keertje groot

Zeg mama, hoor je mij in grote-mensentaal
En zie je mij in kilometers file stranden
En als ik op het schoolplein sta, met zonder handen
En daar de allerliefsten kus van allemaal
Ik dans, ik zing, ik lach het liefst een heleboel
Want denken aan misschien, doet mij naar adem snakken
Ik zoek je warme hand om stevig vast te pakken
Wat denk je, kan het zijn dat ik hem soms nog voel

Ik zit natuurlijk maar gewoon op schoot
Ik knutsel elke dag gewoon wat aan
Totdat de zon zal ondergaan
Tot ik een keertje groot

Zeg mama, stel dat ik later ooit, van lieverlee
Zo groot ben, en zo doe en denk als alle groten
Ben jij er dan, als ik mijn hoofd weer heb gestoten
Zeg mama, wandel je mijn leven met me mee

Uitgevoerd door: Kiki Heessels
Muziek: Martijn Breebaart

Wietske Loebis
Maart 2017

Wat ben je aan het doen met mijn gedachten
Ik had ze juist op orde, overzicht’lijker dan ooit
Een laatje met bewaren voor ‘je weet per slot maar nooit’
En doos met vondsten die me voorwaarts brachten
Onbruikbare gedachten weggegooid

Wat ben je aan het doen met mijn gedachten
Je friemelt aan een hoekje waar mijn vrees verscholen zat
Je trekt de huilbui open die ik opgevouwen had
Wist ik veel dat ik jou hier kon verwachten
In deze bovenkamer, op mijn pad

Je bladert door bespiegelingen
Voortreffelijk op alfabet
Je slingert met herinneringen
Die ik zojuist had weggezet

Wat ben je aan het doen met mijn gedachten
Mijn keurige archiefkast, alle ordners op een rij
Met ieder open laatje kom je langzaam dichterbij
Blijf jij in mijn gedachten overnachten
Toe, blijf in mijn gedachten dicht bij mij

Uitgevoerd door: Jenny Arean
Muziek: Johan Hoogeboom

Wietske Loebis
Februari 2017

Er woont een oude ziel in mij, die alles beter weet
Die zorgt dat ik mijn oudedagsvoorziening niet vergeet
Eén die me ’s avonds wakker houdt, met ‘maar’ en ‘als’ en ‘stel’
Die bij ieder belastingformulier zucht: ‘zie je wel’
Hij schudt het moede hoofd als ik de kluts ben kwijtgeraakt
En alles, alles, álles heeft hij al ‘s meegemaakt

Daar zit hij, in zijn zetel
Met een naslagwerk op schoot
Citeert iets dieps van Sartre
En ik ben als de dood

Net als ik een contract verscheur en juich om mijn besluit
Dan kijkt hij naar mijn toekomst en barst hij in snikken uit
Denk ik ooit aan mijn ouders, als ik zak in het moeras
Dat ík het zelf moet weten – als ik leven wil van gras
De oude ziel weet donders goed waar hij het over heeft
Wat hij aan tegenslagen heeft doorstaan en overleefd…

Daar zit hij, in zijn zetel
Met een spreuk in het Latijn
Daar zit hij, oorverdovend
Het er niet mee eens te zijn

Er woont een oude ziel in mij en soms heeft hij gelijk
Dat met die hypotheek bracht ik laatst keurig in praktijk
Maar laat me voortaan zonder handen en in elke sloot
Van schaafwonden en pleisters wordt de mens nou eenmaal groot
Ook Grote Denkers struikelden, al zoekend naar hun doel

…
De oude ziel is langzaam weggedommeld in zijn stoel

Uitgevoerd door: Bas Marée
Muziek: Bas Marée

Wietske Loebis
februari 2017

Geef mij de grootsheid van het onvoltooide
Het bijna-affe of juist het begin
Het onontpopte en het onontplooide
Gewoon, wegens geen tijd meer of geen zin
De schoonheid van een ongestucte muur
Van halve latexemmers in een schuur
De hoop van hete ijzers in het vuur
Laat mij niet aan het eind, maar middenin

De poëzie van nog iets kunnen worden
Niet aangeraakt door wanhoop of chagrijn
Het resultaat nog lang niet aan de orde
Maar wel dat het uitzonderlijk zal zijn
De schoonheid van een niet geschreven brief
Een niet ontloken lente met je lief
Een toezegging, maar niet definitief
Laat mij niet in het veld, maar langs de lijn

Omhels onaf
Onvoorbereid
Het ingehaald
Zijn door de tijd

Volbrachte symfonieën en sonaten…
Franz Schubert kwam verheugd tot een besluit
Eén zou hij ‘unvollendet’ achterlaten
Het hemelse van niet verschoten kruit
Een spel waarvan het doel niet is bepaald
Het eind in zicht, maar onderweg verdwaald
De schoonheid van de deadline niet gehaald
Betoverend, maar hoe leg ik het

Muziek: Arnoud Breitbarth
Uitgevoerd door: Britt Lenting

Wietske Loebis
Februari 2017